Kalmadı Şiiri - Oktay Doğan

Bire yalancı dünya; unutma ki şunu
Üstüne yokki kahpelik olunca konu
İçimdekilerin dışa vurumu bil bunu
Malında, mülkünde gözüm kalmadı

Bir parça sevgi için gürledim, estim
Sevgiyi bilmeyenlere; bütün restim
Dakikadan, saniyeden ümidi kestim
Derdime çare, yarama ilaç kalmadı

Sevgilerinde yalan, aşklarında yalan
Ömrümü her saniye durmadan çalan
Hakka ödeyeceğim can geriye kalan
Ne inancım nede güvenim kalmadı

Bilerek; asla kimseye olmadı kastım
Sevilmekten yana hiç gitmedi rastım
Unumu eleyip; eleğimi duvara astım
Mutluluktan yana ümidim kalmadı

Acılarla, çilelerle yok ettin yıllarımı
Karla, tipiyle kapattın tüm yollarımı
Bahar mevsiminde kuruttun dallarımı
Yaşamam için bir sebebim kalmadı

İnim-inim inlerken; ruhlar, bedenler
Yürekten dile vurur niçin, nedenler
İkiyüzlülerse; gülmeyi hak edenler
Söyleyecek tek bir sözüm kalmadı

Yalanlar üzerine kurulmuşun meğer
Oysa onurlu yaşam her şeye değer
Söyle; niyetin beni öldürmekse eğer
Zaten yaşamak arzum bile kalmadı

Sevgiye gözü esirgemem budaktan
Güzellikler; hiç düşmedi dudaktan
Bozuksun sen temelinden, odaktan
Karşılıksız, temiz sevgiler kalmadı

Doğruları haykırıp söyleyen sestim
Yürekten yaraladında sesimi kestim
Denedim; amma iyi çıkmadı testim
Senden zevk almaya haz kalmadı

Ölümüne sevenler; birbirine uzakta
Lüğatında yok; üzülmek de, yazıkta
Ne bulursun insanlara attığın kazıkta
Şeytanlıklarına inanacak hal kalmadı

Yalnız Kurt’um hainliklerine ne deyim
Acı-keder mi bana bahşettiğin peyim
Söyle bana; sana göre kimim, neyim
Seni anlatmaya kelimelerde kalmadı

25.01.2011/Salı Saat:00:33