Kalmadı Şiiri - Şenol Uzun

Etrafımdaki sesleri dinledim
Hepsinde bir telaş bi hüzün
Sanki ağlıyor karga acı acı
Neydi sebep sert esen rüzgar

Bak şu lodosa sanki koşuyor
Sevgilisinin peşinden koşan tay gibi
Ansızın bir gök gürültüsü,ağlıyor du gökyüzü
Yoksa; Benim gibi sevdiğimi terketti
Boşuna uğraşma ey gökyüzü
Benim kadar ağlayamazsın.benim gibi sevemezsin

Şu dalgalar dövüyor sarp kayaları
Adeta kayalarda onun yarini aldı
Gücü kalmamış zavallı,dayanamıyor
Sevdiği bırakmış bükülmüş kavak ağacı
Yerde sürünüyor dalı budağı
işta benim de gücüm kalmadı; büküldüm
Kırıldı kolum kanadım sen beni bırakalı
Ama yıkılmadım yıkılmayacak bi ümit ben hep bekleyeceğim...