Kalleşlik Destanı Şiiri - Yaşar Doğan

Onlar birleştiler
Biz dağıla/dağıla - toz duman olduk
Kıskançlık mı?
Ezber-i-retorik;
Niye kendi kendimizi
Savunacak bir şeyimiz yok…

Ey sürpriz ukala
Hangi şeytan kuyusuna attın ruhunu
Bulansın diye bütün sular…

Oysa her şeyimiz vardı
Taşımız
Toprağımız
Köyümüz
Sitelerimiz
Ve vatanımız bile vardı
Her bahar kanatlarını kuşanıp kuşların imrendiği!

Onlar oysa onlar bir tanem
Hayallerini aşılayarak kuruttular bizi
Çünkü bizde faka BASIP
YAN PENÇEREDEN UMDUK
Bir gün komprador olmayı?

Oysa her şeyimiz var!
Onların nesi?
Yeter ki sesi sese verip
Keselim avazında o sesi
Ve o sesle olan tüm bağlantıları
Yol vererek içimizde ki sese
Hep birlikte kesselim.

Ki hayat bizden almış köklerini
Kurusak kurur gider her şey…
Ömür dediğin de ne ki?
Bir gölgeysen şu büzülmüş çuvalda!

Yarınının her yanı radyasyon
Ne alıp yiyeceksin –
Klonla kendini klonlayabildiğin kadar
Enerji tükenince öleceksin.

Yaşar Doğan / Lolan 04.04.2011