Hani bir çiçek vardır, kuruyunca üflersin
Pamuk pamuk dağılır, uçuşur gökyüzüne
İşte, kalleş bir ateş topu düştü de üstlerine
Uçuştular melekler gibi gökyüzüne…
Kıvılcımları tutuşturdu bütün yürekleri
Kalplerimizde büyüdü yangınlar
Kin bilmeyen yüreklerimizde büyütmeyin nefreti
Acıyla sustuk sanmayın bizi,
Dünyanın kızgın magması gibi
Sarar, boğar kendi kanınızda
Kalleşliğiniz boğar sizi…
Boğar sizi…
Boğar sizi…
7 Ağustos 2015
Halenur KorKayıt Tarihi : 7.9.2015 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yapıldığı gibi kalmaz, asla unutulmaz..
Şaire sanırım 'karahindiba' çiçeğini örnek veriyor. Tohuma dönüştüğünde her biri üflenmeyi bekler gibi emanet dururlar çiçeğin üstünde.. Rüzgarla, üflemeyle uçuşmaya başlarlar havada, sapları aşağıda, tüy kadar hafif tohumlarını taşır baş tarafı..
İşte ihanetin ve kalleşliğin kurbanları da aynen böyle uçuştular gökyüzüne, onlar birer melek oldu diyor..
Ülkemizin içinden geçtiği 'insanlık dışı dönem' binlerce cana maloldu.. Utanç verici cinayetler, katliamlar yaşadık. Karahindiba tohumları gibi dağıldılar, uçtular suçsuz, günahsız insanlar çoluk, çocuk..
Sınırlarımıza yakın ülkelerde 'iç savaş' yaşanıyor, müsebbipleri ellerini ovuştururken, bebelerin cesetleri sahillere vuruyor..
Vahşet değilse nedir bunun adı?
Ama insanlık ölmedi, ölmeyecek!
Hatırlayacaktır varlık nedenini..
İşte o zaman katiller, kalleşler, kandan ve vahşetten beslenenler akıttıkları kanda boğulacaklardır..
İç acıtan bir şiir..
Usta bir kalemin elinden 'işte manzara' bu der gibi..
Duyarlı şahsınızı kutlarım Halenur Hanım..
TÜM YORUMLAR (7)