Hem ağladım hem güldüm
Yaşıyor sandılar beni
Dünya o kadar kalleş ki
Yaşarken çoktan ölmüştüm..
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
yürek sesiniz daim olsun güzel bir şiirdi
zaman gelip geçiyor geride enkaz. geride doğa kadar acımasız insanlıktan uzak olanların nefreti..
kalleş...
çok güzel...
tebriklerimle değerli şair..
Yok, *yaşarken ölmemek gerek* derim, her şeye rağmen."Yaşamak görevdir bu yangın yerinde* der ya şair...
Ama ,*İnsana insan deseler .... Adam yerine koysalar... Bunda haklısınız.
Bir de *İnsanın kimliğini bilseler* ______
İnsanlığını kaybedenin başkaların kimliğine saygısı mı kalır... Kendi kimliğine bile sahip çıkmayıp , rüzgara karşı kimlik değiştirenlerden ne beklersiniz ki...
Merhaba... Hepiniz burdasınız ne mutlu... Selam size.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta