seni öyle sevdim öyle sevdim ki
bakmaya dahi kıyamıyordum
sadece gözlerine dalmakla yetiniyordum
umutları mutlulukları senin üzerine kurmuştum
her zerremde yalnız seni istemiştim
fakat nereden bilirdim senin içindeki kalleşi
nereden bilirdim ki aşkı bana zehir edeceğini
meğer sen,
ne sevmeye nede sevilmeye
ne mutluluğa nede sevince
hiç amahiç birşeye değmezmişsin
kalbi olmayan taş yığını imişsin
ne istedin ki benden kalpsiz
suçum seni sevmekmiydi kalleş...
Kayıt Tarihi : 10.6.2007 09:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ulaş Bozdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/10/kalles-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!