Masa lambasının altında, bilgisayarın ve işinin başında,
beklentilerinin sonunu beklemeden,
sanki uzaklarda ikinci bir hayatın varmış gibi,
gerçekliğe ve huzura seni bekliyormuş gibi,
ama gidemediğin,
ama hep bir sessizliğin taş koyduğu,
bardağın boş yarısı ve sonrasının meçhulluğu.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
