Kalkıp Gitmeliyim Artık

Kalkıp gitmeliyim artık
Eğrilip kenara atılmış kirman gibi
Tükenmiş bir roman gibi
Öyle uzak gitmeliyim
Varmayı murat ettiğim her şeyin uzağına

Ve şimdi
Yola çıkmalı artık, vaktidir
Saz benizli bir derviş, içimin çöllerinden
Yalınayak yürümeli

Şu yorgun gönlümü benim, paramparça gönlümü
Ardı sıra sürümeli

Gözlerimin taa içine bakarak
Elimi tutmalı ölüm, veremli elleriyle
Bahçemdeki son çiçek, ve takvimde son yaprak
Çürümeli

Ve çook uzaklarda bir kadın
Zehir zıkkım mısralarla seslenmeli şimdi bana
Bir ömür biriktirdiği yalnızlığını
Açık kalmış gözlerimin üstüne kürümeli

Varsın bir mızrap gibi titretsin zaman
Aşınmış tellerini kalbimin
Çekip gitmeliyim artık
Onca umut edip yanılmaların
Ve düşüp kalkmaların ardından