Kalkıp gitmek vardı diyordum...

Yoksul hüzünler taşıyorum.
En munis yerinde gönlümün...
Alıyorum yanıma, her ömür virajından gecerken,
Kırmızı sandığım o eski mahalle
Bakkalından,
Aşk denilen
Alacakaranlığı...

Kalkıp gitmek vardı diyordum...

Gitmelere yorgun gönlüm şimdi...
Kalmalara yoksun.
Ben öznesini yitirmiş iç ülkemin,
Kendi bilinmezliğinde
Sürüklenirken
Alacakaranlık bir gökkuşağına tutundum.
Ellerim ıslak...