Kalkın Şiiri - Harun Yıldırım 2

Bu şiiri okuyan kahraman Türk evladı,
Mehmet Handan aldığın devrin İstiklâl adı.
Sen şanlı bir tarihin güzide yaprağısın,
Bu cihanın temeli taşısın, toprağısın.
At! Üstündeki yığlı üç beş kürek çamuru,
Senin mayan tertemiz kirletmesin hamuru.
Gönülleri cezbeder verdiği öğütlerle,
Ne süngüler yapmıştık kurumuş söğütlerle.
Çelik divitler çarpar, bulutlar dalgalanır,
Koşan at sesleriyle fezalar çalkalanır.
Dosta, düşmana karşı tedbirli ol yinede,
Dostun döner dolaşır nişan alır seni de,
Varsın kopsun tırnaklar keskin taşlara tırman,
Daha ne duruyorsun kıyamet geldi davran.
Bastığın topraklarda et, kemik, yığın yığın,
Gövde gitti baş gitti el kol mu aradığın?
Hâk; islam zaferine ulaştırsın bizleri,
Silinmedi ecdadın kalan ayak izleri,
Şeytanın muhitinde nefret çalkalanırken,
Şefeat Güneşiyle şafaklar aklanırken.
Kısmetin bağrındaki hilkât rüyâ gibidir,
Ya Rabbi! Merhanetin boldur derya gibidir.
Haydi dağlar titreten şahbaz atlara binin,
Geçin cehennemleri cennetûl mevtte inin.
Kopar gel gökyüzünden Ay, yıldız ve Hilâli,
Ezanın vakti geldi haydi kaldır bilâli.
Korkma yiğidim korkma dik bayrağı döşüme,
Gökkubbenin altında yeterki sen üşüme.
Kükremiş zebaninin önünde duracaksan,
Zincir vurrum dedin ya! vur nasıl vuracaksan.
Kazdıgın çukuruna sırt üstü yıkıverir,
Yıkıldık düştük dersin bir Fatih çıkıverir...

HARUN YILDIRIM