Kalkabiliriz Şiiri - Can Aydeniz

öyle demeyelim biz bu duruma
ekimde verilen kasımda alınmaz
üstüme yakışan gülüşler çıkmaz bi kere
çok çeşitli deterjan gerek
kezzap atar gibi çekmek elini olmaz
tuz ruhu atar gibi
kaynatılmış naftalin dökmesine
yırtmak gerek yüzümü gözünden sakin
sade gecenin parıltısısın, olmaz
mil çekmek yetmez görmemeye
mıhlanmış sırtıma yılkın
aklımın kaçması lazım başımdan sessiz
sanrıları götürerek yanında hepsini
eskisi gibi olmaz çoğu semt
işkillendirir
yeldeğirmeni çıkıyor hepsine yollarım
donkişot değilim, çok bekleme artık

ben kendimde değilim yorgunken ötesi
izli mermiler kalır elimde sessiz
caddenin ortasıyla sonu kalır el avuçta
uzun sarılmadırda biter yine harlı
yaşım uyuşmaz seninle yitik akıl
kedilerim kaçar anlatacak kim kaldı

gece saat üç olur
zorla yatırır kendimi kendim
gözüm akar feri kaçmış kartal gibi
gömlekle kaşkolle uyunmaz denmedi
üzgünüm ve kansızlık üşümesi
hep doğudan doğ
tırnaklarını boş bırak
lenslerini kov
gözlerin çivi yazısı
tableti ender saklanırken başım döner
saçlarının parladığı yerden
ceylan ordusu
perişan dünyanın güvenli yeri
baş ucunda kitaplığın
güldüğün yerin karşısı deniz
ağladığın yerin soldan akar yakı
senden çıkarım portmantona şapka bırakır
merdivenlerden yuvarlar kendimi kendim
gece saat üç zorla ıssıza yatırır
boynumda gri kaşkol
altımda vergimle yapılan kaldırım
başımı toprağa çakarım
tek cümle bırakırım kendim
kısa marlbora kağıdına
vasiyetten hallice ama daha kısa
eksikleri var imzasız
yanlışları var dil bilgisi hayırsız
ama anlaşılır çok lakayıt
sıkı giyin içimiz çok serin