Kalk yalnızlığım!
Durmak yok.
Gidiyoruz.
Ve uzundur yolumuz.
Henüz bir dur diyen yok.
Yine de şükredelim halimize.
Ben böyle de mutluyum.
Etrafımda hiç insan olmasa da;
İnsanlıktan umutluyum.
Fakat ne bileyim işte
Hiç de fena olmazdı oysa
İnsanın yanında;
Hayatını paylaşabileceği biri olsa.
Karamsara sarıyorum bak yine
Ağlarsam sakın seyretme beni
Her zaman yanımdaydın, biliyorum.
Bari bu gün sen terk etme beni.
Kalk yalnızlığım kalk.
Bakma öyle yüzüme.
Ağlamıyorum
Herhalde toz kaçmıştır gözüme.
Koşarcasına yürümek istiyorum bu gün.
Boğulurcasına nefes almak
Ve ölürcesine yaşamak istiyorum.
Bakma öyle yüzüme, ağlamıyorum.
Kayıt Tarihi : 7.5.2017 16:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nusret Gören](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/07/kalk-yalnizligim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!