Kalk Git Şiiri - Bilal Karaman

Düşkünüm… Huzursuzum…

Onu arayışımın şahadeti ısıtırken arzuları
Duygularımın ortasına kızıl bir düş oturdu
Eşkıyanın namlusuna kıyameti asar gibi

Kalk git diyor yüreğimin acıyan yanı
Düş yollara dayan kapısına
Kaldır dışarıya gecenin bir yarısı
Titret mekânını, ağlat anasını
Ay ı üşüten ayaz ölüme meydan okurken
O çırılçıplak sokaklara dök geçmişini

Göster yalnız kalmanın zulmünü
Göster ki anlasın, isyanların küfürlerin
İliklerine kadar ölmenin ne demek olduğunu

Hadi be… Tutma elinden diyor
Aklın hükmündeki yüreğimin diğer yanı
Dalsız budaksız ağaç misali, ulu orta dik karşına
Hissetsin söylenmedik sözleri
Yaşasın kanı acıtan fırtınayı
Görsün aşkın avutulmayacağını
Sonra, kaldır çehresini, dokun gönül teline
Gir gözlerinden içeriye
Sarsın döşünü Sevrken ölmenin ince sızısı
Düşkünüm, huzursuzum
Kalk git diyor yüreğimin acıyan yanı…
Ne olacaksa olsun… Kalk git…