Nebiye Toprak - Kalk Gidelim Şiiri - Ant ...

Sen dostum! Vefa çınarım.
Oturmuşsun pencerenin önüne.
Kahvenin dumanı tüter. Mis gibi kokusu havada dolanarak yay çizer.
İnadına tadını damağına hapsetmiş.
Akşamın koyu karanlığına dalıp of çekerek yalnızlığın özgürlüğünde. Son yudumun tadını hatırlar hep.
Bin bir düşünce sarmalanmış, beynini kemirir durur.
Ne kadar görmezden gelme savaşı verse de içinde, bitmez bitemez.