Kalk Barış Şiiri - Bülent Baysal

Yüreğimdeki ürkeklik sendin
Sadece uzaktan seyrine daldım
Onu bile çok görüp,
Nedensiz gidişler nedendi

Ben görmeden
Sadece yüreği sevdim
Ürkek ceylana dokunamazsam da
Sadece onun seyrini sevdim
Uzaklarda olsa bile
Yürek vuruşlarını sevdim
Har ateşlerinde yandım
Yandıkça kıvrandım, kıvrıldım
Gölgesinde kaldım
Kaldıkça büyüdü umut
Umutlar nedensiz kelepçelere mahkum
Hücresine sığmaz demir parmaklıkların

Bir şarkı, bir şiirdir özgürlük
Her mısrasında hapis kaldığım
Her kıtasında barış
Şiirler içinde kaybolduğum
Ve sürgünlerim, ya vurgunlarım hani
Hani şaki,
Eşkıya hani
Ben mi dağdayım
Onlar mı düze indi
Nerede bilinmezlerim
Rahvandır deli taylarım
Toynaklarından savrulan tozlara bak
Ne işkenceler yaşamış zindanlarım
Ne Bürütüs'ler yetiştirmiş bu yürek
Varsın sende Roma'yı yak
Yak aşıklar çeşmesi yansın
Ağlasın demir parmaklıklar, ağlasın
Uçmuyor ise uçurtmalar
Kuyruğuna değmeyen rüzgar ağlasın
Kağıttan gemilere hapis olduysa barış
Özgürlük demir parmaklıklar ardına kondu ise
Varsın aşk yansın
Duyur yürek sesini duyur
O yürek senle yalpalansın

Haykır, inlesin afak
Her secdeden sonra
Kaldır başını göğe bak
Haydi kalk barış
Kalk ayağa kalk
Ayak sesinden inlesin toprak...

Bülent BAYSAL