Kalk Şiiri - Taş İskele

Kalk deli.
Düştüğüm yerden kalk.
Kalk ki,
düşsün gölgesi
karanlığın en kuytu yerine
içindeki suyun.

İçimin en kuytu yerine sızsın,
sızıların.
Esrimişliğin damarında,
kirpikleri düş’müş suyun. 
Gözüne deli kaçmış.
Gözünü deli açmış. 
Debisi değişken ,
düş'müş deli içine.
Bırakmış akarına kendini. 

Kalk deli.
Düştüğüm yerden kalk.
Vurulduğum yerden, 
vurulmuşluğunu ört üzerime.
Sarkıt yüreğini en kuytu yerime, 
g’örüntüle en kuytu karanlığında
yenilme'nin yeni'lenmesini seri seri. 

Ser’seri tekrar,
ser’keş deneyim,
ser’hoş ben’lik,
ser’mest yürek….

Kal deli kalk.
Düştüğüm yerden kalk.
Ney’in içinde düş’tük.
Şey’in içinde sığ’dık.
Mey’in içinde sek’tik.
Yandık.
Biz yandıkça karardı ortalık. 

Tel,
bir tel deli.
Vurduk yüreğin tezenesini bir tele.
Coşku oldu, yâdımız.
Yâd eylediğimiz ahvâlimiz,
can bağlı yadımız çıktı.

Kalk deli kalk.
Düştüğüm yerden kalk.
Konuklarımız var.
Şaşırma.
Sen geldin bak.
Gelirken beni de getirdin.

Işıyan karanlığımıza...