Kalıtımsallaşan Yalnızlık

Kalıtımsallaşan yalnızlık, ruhuma işlemiş
Bir yer yok yuva sandığım
Bazen basit olanı ararsın
Ve hep zor olana koşarsın
İçini acıtan ne varsa
Deniz kıyısında, ve esen bir rüzgarda
Senin gibi üşüyen biri yok
Senin gibi hisseden
Beyaz atlı prensin yok
Tüm prensler, aslında bir kurbağa
Aşktır, ruhları prens
Aşıkları, esir yapan.
Tutsak eder seni, bir kalp kendi zindanına
Bir Kasım akşamında
Kendi geceni sorgularsın
Hangi kalp kendi yalnızlığını örter
Ruh zayıfladıkça
Işıklar söner
Ve çekip gider hayat
Seni almadan yanına
Geride kalmak istemezsin
Adımlarından korkarken
İleride olmak da istemezsin

Bazen yalnızca durmak istersin
Bazen yalnızca susmak...........................................