Kalıt Şiiri - Yusuf Varol

Siyahı yitirdim,
Yitirdiğim her siyahtan arta kalan hiçliğin o ağır havasıdır,

Soluma zorunluluğu………

Yok olmaktansa yitirmek daha yeğdir
Zira,
Siyahı hissedebilecek gözlerden yoksun kalmıyorum…
Isını unutmadım adını da
Yüzünde kendimi bulma ihtimali yoksa
İntihardır gece mani olamam buna
Tenime zuhur edişin dahil
Kıpırtısız kalırım bitmem ama
Yarım kalırım,
ki ölmekte denir buna
nefessizliğe eşdeğerdir
hiçliğe eşdeğerdir.
Her yanımla soluyorum yaşamın özlemli karelerini
Sesimi yitirebilirim zihnimi silebilirim
geç değil,
kendimden tümüyle gidersem
kendimi yitirmiş olacağım…
ısını unutmadım sesini de
sesinde kendimi duyma ihtimali yoksa
lal kalır kelimeler
ama ardında ölümsü bir koku bırakarak.