Kalırmıydın İstanbul'da

Ben ne zaman sana gelsem
Sarmalayıp yutuyorsun
Dipsiz kuyu gibisin
Beni korkutuyorsun

Senin sevgin günübirlik
Vefasızsın unutuyorsun
Değirmen taşı gibi
Geleni öğütüyorsun

Yetmiş iki milleti
Almışsın kollarına
Denizlerin bile dolmuş
Çıkılmıyor yollarına

Çanın da var ezanın da
Roma ne ki yanında
Sonradan olmadı bunlar
Vardı zaten kanında

Kaç kralla nikah kıydın
Kaç geline başlık saydın
Kalırmıydın İstanbul'da
Yerimde sen olsaydın