Kalıplar Şiiri - Kaan Gülsatan

Kalıplara sığdırdığımız veya kalıplaştırdığımız ilişkilerde kalıp gitmek arasındaki dayanaksızlıklardaki sığamadığımız kalıplar.

Ben; ben olmazdım,
sen beni sevseydin.

Ve yollar;
güzel kalmazdı,
arkamdan baksaydın.

Denize çıkan her yol gibi,
nem kokulu palmiyelerin sonunda,
uçsuz bucaksız bir mavilik,
kimselerin üzerinden uçmak istemediği.

Sen bana yar olsaydın,
yarım kalırdı hayatım.
Senden öğrendiğim her hinliğin,
hesabını verirdim göklere.

Oysaki ne kadar yanılmışım seni severken,
oysakiyi birleşik yazan TDK(E)’den bile fazlaca belki de.
Sombahçem sendin, bildiğim tüm dil bilgisi kurallarında,
en saçma ve dayanaksız olanıymışsın meğer.
Kalıplaşmış ki’nin yazımı demişler,
doğrusu belliyken senin gibi bir salağın kalıplaştırdığı.