Kalıntılarım Şiiri - Serhat Kuzu

Aşktır insanı yakan,
Vurur zaman;
Ben önemi olmayan bir limandan tam çıkarken,
Unutur yıllar seni; beni.
Aslında ne aşktır ne de içindeki hüzündür insanı yakan,
Zamandır şu engin denizlerde beni bir sağa bir sola vuran.
İşte zamandır,aşkı bana menfaatle satan,
Sonra alıp aşkı hüzün yapan,
Beni şu matem dolu yanlızlığa bırakan.
Ayrılıklar dönüp tebessüm olsa dahi,
Beni sakın kavuşturma hiçbir limana;
Zaten yüzümde çizgiler,
Ardımda yaşanmamış bakir yıllar varken,
Ben ne eyleyeyim aşkı;
Tüm sevdiklerim beni unutmuşken.
Sonra gözlerim dalar,
Şu yanlızlığım,
Dalgalarında beyaz renkler olur.
Ben uçsuz ve sürekli sallanan bir yolda,maviliğe el sallarken,
Sen çıkarsın belki karşıma,
Geldiğin rüzgarların adı umrumda dahi olmaz,
Dönüşür zaman,hüzün devşirir dudaklarında tebessüm kıvrımları olur,
Ben ozamandan itibaren yeni bir denizi kucaklarım,
Orada sen,ben ve değişen moral bozukluklarının gülünç Kırıntıları olur,
Bir tebessüm görüntüsünde.