Kalıntılar Şiiri - Kamil Çağlar

Sevgi diyordum; sevgi anlamsızlaşıyordu.
Unutulmuş gibi çıkıyordu hayatımdan.
Kalbimde yitirilmiş umut.
Günlük hayatın ardında bekliyordu.
Anlamsız kalıyordu adını andıkça.
Aklımda önceden kalmış.
Sevgi takıntıları.

Aşk manasız bir övgü, aşk diyordum;
Katı bir duvar gibiydi, etrafımdaki.
Anılarımda bir yığın veda.
Yeni aşkların arkasına gizlenmiş.
Aşk diyordum, manasız bir övgü.
Dilimde dün ezberlenmiş,
Eski aşk şarkıları....

Ümit diyordum; ümit bırakıp gidiyordu.
Sürülmüş bir şiir gibi, çekip gidiyordu.
Kollarımda yığılmış acı demetleri,
Hiç kimseye verilememiş.
Ümit diyordum, ümit benden kaçıyordu.
İçimde eskiden kalmış, ümit yaraları....

10.08.1999 20.00