Kalınan Akşamlar Şiiri - Buse Güngör

Gece saatlerinde
Yıldızlar olmuş yakamoz
Aydınlatıyor her yeri
Geceleri hafif bir karabasan basar
Ve herkes ayrılır kabustan o an
***
Aslında aşk gördüğümüz şeylerin
Yansıması veya düşüncelerin.
Veya yaptığımız hareketler
Birer yansımadırlar.
Boğazımda kocaman
Bir toz var artık.
Ve aynalara
Bakamamak da.
Oysa her kadın
Aynaya bakmak ister.
Mahrum kalmak acı.
Bir Japon olarak.
Tabi 18 seneden beri
Mağlup olmak da acı...
***
Belki de doğarken
Dünyanın en saf
Bebeğiydim ben.
Bembeyaz süt
Gibiydim.
Anneannem yanıma
Gelmedi
Annem tek başına
Doğurdu beni.
Ben
Ağlamamışım
Öylece durmuşum
Mahsunca.
Öylece beklemişim
Ayık kafamla.
Siz görmediniz
Ama o anları...
***
Sonra
Tek seferde
Emekledim.
Her şeyim
Tek seferde
Oldu benim.
Kimse beni
Sevemedi pek.
Sizlerden önce doğrusu.
Soğuk ve aptal çocuktum ben.
Ellerim engelli gibiydi.
Küt küttü.
Engelliymişim yani.
***
Optik testi
2.sınıfta
Engelliydim ben
Testin hepsini
Karaladım.
Ne amaçla yaptım
Bilmem.
Ama sonra
Birden akıllandım.
Ellerim uzadı eh işte
Orta.
Ama
2.sınıfa kadar
Aptaldım.
Daha doğrusu
Embesile yakındım.
Ama şimdi
Değilim.
Ne tesadüf
44 kg la
Kendimi gördüm.
Eski
Turner küt ellerimle.
Turnerdim
Ama artık
Değilim.
***
Sizden önce de
Kimse sevemedi
Beni zaten.
Suç bendeydi
Olmak istediğim gibi
Olmadım.
Çok masumdum ama.
Çok da aptal.
Çünkü
Turnerdim.
Engelliydim evet.