Kalibresiz Bir Veda Şiiri - Ömer Yücekaya 2

Bu sene kar yağmadı
Kar’a susamış ağaçlara
Kartopu oynayamadı kuşlar
Kaşkolünü bile takmadan
Koşar adım gitti kış

Kızak bile kayamadı
Parmaklarını hohlayıp ısıtan çocuklar

Şehir, o bildiğin şehir…
Yorgun erkeklerin, mutsuz kadınların
Babasız büyüyüp, annesiz uyuyan çocukların
Kafeste doğup, kafeste ölen kuşların
Geceden satın alınıp sabaha unutulan aşkların şehri

Ölmeyi ezberlemekten yaşamayı unutmuş hayatların
Kaçakların, köçeklerin
Yalnızlıktan soğumuş döşeklerin
Meydanlarda yeşili savunurken
Kuytularda maviye tecavüz edenlerin şehri

Aldanma bu şehrin ceketini iliklenmiş tavrına
Bu caddelerin neon ışıklarına
Bu karanlık sokakların vesikalık resim gibi gülümseyen yüzüne
A l d a n m a…
Tilki uykusunda uyuyor bu şehir
Gözü yolda, kulağı kirişte

Bu şehir aşka aç
Bu şehir aşka teşne

Bir şarkı lazım bu şehre
Senli bir şarkı
Kardelenler gibi korkusuz
Kaya sarmaşıkları gibi sarıp sarmalayan
Bir şarkı seni bana bağışlayan

Ya da bir veda
Kalibre siz bir veda
İşini yarım bırakmayan