Kali ve Bilge Şiiri - Özlem Akşit

KALÎ ve BILGE

Yaşamı yenileyerek yeniden sunan
Ve elleriyle usulca alan
Hayatın sırrı atmış yüzünü
Yeniden dokuyan
Yuvasını bir kırlangıcın ...
Derin gözlerinin
Karanlığından karanlığı konuşan
Ve dolunayın ilk ışığıyla yakamozları
Yeniden aydınlığa boyayan
Gecelerin taç yaprağı Kali...
Diye seslendi ona
Derin suskunluğu ile izleyen
Yorgun devrimin INSAN bilgesi;
Yaşamın gücü
Ve gecenin karanlığına sığınan
Sen Kali...
Uzun karmaşık bir geçmişin
Saf şiir damıtısı
Zifiri gecenin mutlu yüzü
Gündüzün
İblisle savaşın gözükara sarucası
Tanrı'nın yeryüzündeki en soylu hüznü
Kulyas cinlerini bozguna uğratan
Karanlık gözlü saflığın tanrıçası
Yine bir zifiri geceden
Aydınlığa çıktın artık İyi ol dedi bilge
Akıp gidiyordu bir kara nehir
Sonsuz bir evrene
Kali'nin sığındığı gecelerde
Bir damla gözyaşı düştü
Kali'nin karanlık gözlerinden
Yaprağına damla düşmüş gül gibi.
Sığmadı
Yüreğinin yatağından taştı
Lâl olmuş diline ulaştı INSAN bilgenin...
Hücreye sızan gün ışığı gibi
Ferahlık serinlik getiren yağmur gibi
Yaşamı tomurcuklandıran filizlendiren
Senin cesur sesin
Işık evrenini aşıp buralara kadar gelen sesin
Hiç kesilmesin
En saf su gibi
Şu yorgun yüreği bulan erişen sesin
Ve iyiliğe kapılar açan kelimelerin...
Bulutlandı Kali'nin gece yüzü bir kez daha
Bir katran damlası gözyaşı oldu
Düştü halfeti gülü gibi gözlerinden
Usulca fısıldadı INSAN bilge'ye;
Fakat dedi;
Elimden başka bir şey gelmiyor
Kötüler iyilikleri yok ederken
İyiler acınası bir yara gibi
Saklanıyorlar kendilerinden...
Bilge cevap verdi;
Gözyaşı dökmeyi öğrenecekler
Ve gözyaşının gerçek değerini ...
Ağlarsan eğer bir gün yine
Sakla gözyaşını bir şişede
Ve bir gün onu bana ver
Çünkü dedi INSAN bilge
Gözyaşı; derin aşk ve suskunluk
Billurlaşmış saflık demek
Ver ki gözyaşlarını bana içeyim
İlaç olsun yaşam gücüme güç versin
Akan bir pınar gibi iyi kederin
Bir insana en yakın halidir
Kanadı kırılmış bir meleğin.