Zamanla acıtmıyor canını yalnızlığın korkulukları.
Gitgide alışıyor insan kendine, bir başına yaşamaya.
Eskisi kadar sarsmıyor, yüreğin yanmıyor,
Bir tütüne, bir bardak çaya sarılıyor,
Her dumanda içine çekiyorsun hayallerini,
Yalnızlığınla karşılıklı dem sofrasında.
Her yudum çayda yalnızlığına içiyor,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta