Kalender Abime... Şiiri - Savaş Sezai

destanlar yazılmıştı adına
kimliği belirsizdi sensizlik
ketum bir yalnızlıktı payımıza düşen
bize kalan kocaman bir eksiklik
senden türedi sen-sizlik
rakı sofrasında bile yalnızdık
ve yine meszesiz içtik
atölyede demli çay da yok artık
sen yoksunya ondandır
bana çevir diyende yok artık
cigaramda seni özlüyor
herşey senden tadını alıyordu
doğası değişti buraların
çok sevdiğin karda uğramadı
yağmur en son seni sordu
toprakla buluştu
şimdi oda yok artık
dedimya günler çuvala saklanmış
aylar başına alıp gitmiş
mevsimler hiç uğramadı
yıllarda yıllanmış şarap misali
yerin dibinde gömülü
hani o alçak damlı yüksek pencereli
evimiz vardıya
ne anılarımızı sakladı
ne sırlarımmıza şahit oldu
ve şimdi kendisini bırakıverdi
hüzünle gömülüp
yıkılıverdi
herşey sen varsın diye vardı
sen yoksunya bende yokum artık
kalender abim...