Kalemler Susmadıkça Şiiri - Hasan Karahisar

Ne zaman aydınlık ufuklar
Belirse ülkemde
Sahneye çıkar hemen
Bir melun el de.
Düğmeye basılır,
Bir soysuz alkışlanır,
Bir masum suçlanır,

Anlarım hemen;
Şer güçler sahnede yine,
Bir oyun sergilenmekte,
Sahnesi yurdum.
Bir avuç sahtekârın
Elinde oyuncak!

Masum insanlar
Senaryonun kahramanları
Senaristler meçhul.
Hesap sorulamaz cinsten.

Masum insanlar can verir,
Kendini bilmez demeç verir,
Basında kara senaryolar,
Felaket tellalları yazarlar
Şüphe tohumları saçarlar,
Uydum akıllıların aklına.
Ülkemin topraklarına
Avuç avuç saçarlar;
Kimi kanla,
Kimi canla,
Kimi de bir kırık kalemle.

Ülkemin aydınlık yarınlarında
Gölgeler dolaşır durur,
Ya da gölge adamlar.

Bir kimliği meçhul,
Bir faili meçhul,
Bir de ne olacağı meçhul.
Vardır olacakları bilen bir kul
İşin ne? Onu da sen bul!
Nasılsa insan canı bir pul.
Ya da al kalemi eline kendini bul!
Kalemler susarsa bir memlekette
Zilleti bekle hiç acele etme.

İstanbul, 18.05.2006