Kalemler Binbirsurat

Kalemler Binbir Surat

Bakıp durdum, tonlarca kalabalık boşandı beynimden
Kurarken gözlerimi ısrarın dayanılmazlığına bildim;
Ne gökyüzü haberli bizden,ne insanlar koşmakta peşimizden.
Biz ki, hakkı batıldan ayırmak için bilenmiş bıçak,
Biz ki,yaşadığımız yer cehennemden de sıcak,
Söyleyin bana, neyi tartıştık kı, çağlar bizi tartışacak?
O kadar çok kapalı ki kapımız, gerçekler giremedi içeri
Yakub’un gözyaşına rağmen, çıktığımız Mısır seferi
Atıp Yusuf’ları kuyulara, ateşte bıraktık İbrahim’leri.

Paylaşamadığımız egomuzun, benlerin ve hiçlerin kavgası
Kısır döngüdür ördüğümüz,yerlere çaldığımız sefertası
Yalanlarımız bir yolunu bulsun diye...
İnanç yapıp kutsadık onları, yerleştirdik ayet arası.
Umursamadık evrenin incelikle yazılan buluttan yasasını
Okuyamadık,avuçlarımızda nurlaşan gençliğin yazgısını
İman diye başlayıp, Allah’ı da katınca ağız kokumuza
Geveledik her şeyi, aldık cenneti, verdik cehennemi başkalarına.
Allah yerine ritimleşince gönlümüzde tesbihin şaklaması
Takkelere görev verdik,sakallara kaldı dinimin pusulası
Kimi tasma peşindeyken, klişelere dadandı birileri,
Hikmet bulunamayınca sözlerde, sistem işler; Üç geri, Bir İleri…

Ne alemi İslam kalmış ortada, ne gezinir mesihin havarileri
Gözleri dolduracak kadar ateş varken aramızda
Ölümü bile değiştirip, kefenine uydurdu, dünyanın şebekleri.

Korku; Umut varsa yaşanır, Takat; varsa kesilir, bildiğim
Korkusuzluğun alaşımı yapılmış şeytan ortaklığında
Gazap unutulmuş, gözlere sonsuzluk,indirim yapılmış azapta
Bulup bulup, dinime sokmuş caniler, ne bulmuşlarsa sokakta.

Kaç asır oldu? Koparılan kıyametin sığdırıldığı kaç kaşık?
Kelimeler birbirine girmiş, satırlar katil
İçimdeki yangını dindiremeyince var gücümle bağırdım;
“Allah hakem olmadan, İlim (!) zulme çakışık! ”

Beni de yaz, karala kağıdına, dipnot gibi düş düşüncene
Belki Allah’ı anlatırım sana,kof tartışman bitince…
Beni de eşrefi mahlukat bil,etiketim,ceketim olmasa da
Şimdi,şu anda Rabbime götür beni, her yer enkaz altında.

Israr,ısrar,ısrar…
Kafatasının en ücra köşelerinde bilinmedik nakışlar
İslam diye neler yazılıyor,her beyinsiz kalemde binlerce bahar
Alıp hüznün kucağından vahye sar beni
Frekansını bulamasan da medyanın,Gün gelir Allah seni alkışlar…