Kalemler kendisiyle savaşan şairlerin ellerinden tükendiler
Gecelerin yarenliğine sırdaş dikilen, açar vazifesinde
Bir ucu mızrak, diğeri sazdan zirveydiler
Tükürüğüyle yarınlara yol akıtan, us tellerini gevşetendiler
Yazdılar, çizdiler, karaladılar ki kırıldılar bazı
Lakin hiç gücenmediler...
Yeter ki vazifeleri emellerine vakıf olsundu, dilediler...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
