Kalemini üfle Şiiri - Abdil Göktekin

Amanııın a,a,aaa gııız gürdün mü..? neyi gıı... neyi gürdümmü..? amanının dünyeden heberin yuk ay bacım..! fıçı Fatma arabaşı yapmış bide feyste paylaşmış, yerkende küçük dilini gösteresiye gülüyü... hah hah haa; o da bişeymi...esas senin dünyeden heberin yuk..! ne oldu gııı ...? de hele gurban olduğum... hanı geçen sene selli Selim arvadını ulu dağa gütürdüydü..! eeee ne var gütürdüyse..? eesimi var, bu sene kıçı kırık Ziynep (Zeynep) kucasına borç para buldurup uludağa gidi vemiş, bide iresim çektirip otalıkta palaşı vemiş..! amanın gıı hele şunların edividine... bi birinin ittiğini itmeseleler karınları ota yirinden çatla bunların. he gıı aaay bacım bizde gidi vedidik ... eee..? esi; benim hirife didim bi iresim çektiri viripte duvarımıza koyalım didim. eee..? esi herifte dimesinmi ne duvarı diii..? eee sen ne didin sen didiiin..? feysin duvarına didim. eee...? amanın açtı ağzını yumdu gözünü dimedini bırakmadı. dimeden ölsedim....tatili burnumuzdan getirdi ..! ev alın evi araba alın arabayı,yaptığınız yufkayı bazlamayı, misafire ikram ittiğiniz sorfayı (sofra) niyiniz varsa kuyun duvara dimesinmi... eeee amanın... Ulu dağı başıma çivirdi sandım... üyle ataşlandı üyle ataşlandı ki ulu dağın karları iriyip  kuca direler sel su ulu virdi. Amanın bacım senin hirifte niyimiş üyle Sen de bidaha lafını biraz tartta süyle Hiç mesafesi kalmadı şehirin küyle Hop de Abdil biraz kalemini üfle. Yazdıran çevre yazan Abdil Göktekin