Kalemin Son Noktası Şiiri - Dursuncan Yi ...

Hayatın Kalemi beni yazar ve Yorar, Yılar beni Adım, Adım yok Eder , Sevmek Nasibimi yok Eder. Kalemi Elime Alıp Sevgiyi Yaşatmaya başlatırım, Adım Adım, A-’dan__ Z-’ye kadar , A-’dan__ Z-’ye kadar. Kalemin Dili olsaydı Acaba Neler yazardı, yazıları Kara Geleceği Beyaz Sayfada Kapkara, Harf Üstüne Harfler Bilmezcesine, Bir Açı Hayat Hikayesi gibi yağar yağmur Üstüme, Gözlerim Dolu yaşlarımla, Hıçkırıklarım Sessiz Sessiz Nefesimle birlikte Sakladım, Kendi kendime Neden Ben diye Sormaya başladım, Neydi Günahım Neydi Suçum benim, Ben Sadece ve Sadece Sevdim Suçum Sevmek, Çok Sevmek, Ölesiye kadar Sevmekti. Kalem Elimden düşer ve ilk Noktasını Bırakır, Sadece Seni Sevdim diye. Yolar Alır beni gider beni, Günler Geceleri ve Geçeler Gündüzü yoklar Üst Üste. Kaderimin Kale mı Tükendi ve bende Tükendim, yolum Biter Oldu Uçurumun Kenarında buldum Kendimi. Rüzgar Kaderime Karşı gelir, Gözlerim Uçurumu Görmez olur, bir Adım kalır Durur olurum, boynumu ve yaşlarıyla Dolu Gözlerimi Kaldırır Yıldızlara Bakar olurum İsmini Tüm Yıldızlarda Okurum ve Boşlukların Arasında Gözlerini Görüyorum, Bana Bakan Ceylan Gözlerinden Yıldırımlar Akar Üst Üste Ağlar gibisine bu Halime Üzgün, Kalbime Sürgün, kaderime Küskün, Hasretine Baygın, Aşkına yangın, Sevda Ateşi yakıp Geleceğim yanına, yana yana, yanına. Sana Sarılıp gibi Elimi Uzatır Olurum Son Adım gelir gider olurum Hayatımın Son Sayfasında ve Kalemin Son Noktasıyla.... Kalemin Son Noktasıyla.....