Kalemin Kederi Şiiri - Aydın Meriç

Ben hiç şiir yazmadım
Sevgini
Şiirlere
Değişmeden önce

“Bir masalda senin için ölür şair
Sonra başlar destanlar yazılmaya
Uğruna, sonsuzluğuna
Uyku tutmaz artık hiç bir göz

Bir çiçek gibi açar gülüşün mısralarda
Sanki gözlerin bulutların arasında
Ayrı birer feza
Hükümsüzdür, dallarında tomurcuk olmak
Çünkü fanidir mevsimler, geçer gider
Ve fırtınalar çıkagelir, bulanır sular

Geçit vermez rüzgâr
Boğulası gelir tüm gemilerin
Mercandan şatolar kursak da okyanuslara
Deryadan daha derya gözlerin
Düşünülmemiş sözlerle
Kırıntı gibi ufalar çırpınan bedenleri
Kırılırız
Ve savaş başlatır kırılan gururlar
Bundan böyle küsülmüştür sevgine
Oysa ihtiyaç olunan
Bir zeytin dalıdır
Onu da güvercin çalmıştır

Şimdi lisanı bilinmeyen bir ülkede
Ayrılıktan korkulmayan bir rüya uğruna
Odun diye yakılıyor tüm sevdalar
İntihar tadındaki hezeyanlar
Kâğıtlara dökülüyor
Sanma ki acı çekilmiyor
Kalemin kederi hepsinden büyük
Baksana mahşere dek sürüyor”

Ben hiç şiir yazmadım
Sevgini
Şiirlere
Değişmeden önce

2007