Kalemin İntikamı Şiiri - Döndü Dülger

KALEMİN İMTİHANI
Hani öyle bir darboğaz anı vardır ya,
Ruhun darmadağın, yüreğin kan kusar.
Alırsın kalemi eline yazmaya başlarsın.
İçin konuşur, dizilir satırlar arka arkaya.
Yazdıkça kelimeler can bulur,
Dökersin feryadı, isyanı, kederi sayfalara.
Kalem elinde yola çıktın bi defa,
Karalarsın zamanı, imkansızlıkları sustururcasına.
Ama öyle bir köşeye gelirsin ki,
Bir anda tıkanır, yutkunamaz, bakakalırsın.
İşte sevdanın acısı, hasreti, ateşi, susturur cümleleri.
Sokağına girdiğin anda mürekkep tükenir,
Kalem kırılır, kelimeler bir bir inzivaya çekilir.
Kalp durur, ellerin uyuşur, hisler öksüzleşir.
Sevdanın boynu bükükse, sahipsizse,
Yazsam ne olacak hükmü durdurur kalemini de.
Onsuz yaşadığın sevdanın imtihanı yazdırmaz.
Satırlar silinir, hayaller şaha kalkar nefes aldırmaz.
Asıp kestiğin kelimeler bir bir buhar olur, uçar.
Seni karanlığa, sözü de kimsesizliğe bırakır, acımaz...