Kalemin Hüznü Şiiri - Nedim Uçar

Kalemim yazarken hicap duyuyor,
El malıyla sofra kuranlara vay,
Biri hortumlarken biri soyuyor,
Çalışmadan vurgun vuranlara vay.

Dünyanın çivisi çıktı çıkacak,
Nehirler tersine aktı akacak,
Birisi suları yaktı yakacak,
Düşünmeden karar verenlere vay.

Bulunduğu yerde çalım satarak,
Helal kazancına haram katarak,
Şişmiş balon gibi hava atarak,
İnsanları hakir görenlere vay.

Dudaklar çatladı sıkılan dişten,
Mutlu olan var mı böyle gidişten,
Bularak yolunu ahbaptan eşten,
Saraylarda sefa sürenlere vay.

Kollayıp fırsatı kuyruk kaparak,
Şımarıp tez günde yoldan saparak,
İşine gelince hile yaparak,
Dostluk zincirini kuranlara vay.

Yaşanmaz el avuç açarak ele,
Doğmak ayrı bir dert ölmek bir çile,
Allah affetse de kul hakkı ile,
Hakkın huzuruna varanlara vay.