Kalemin Gör Dediği Şiiri - Cihat Şahin

Kalp gözümüz amadır, tatilde kalıp gözü,
Kalpler elem mahkûmu, söylüyor nefis sözü.
Dudak güya konuşur, tıpkı figüran gibi,
Konuşan başkasıdır, dildeki suflör sözü.

Şaştı aklım hayretten, derk etmiyor hayır’ı
Dilimde dümen kırık, diyor hayra; “hayır’ı.
Yok, mantığı ayağın, rotaya takoz bidat,
Huzur arar serapta, yer yalan panayırı.

Kalıp gözü hep bakar, miyop olmuş göremez.
Gördüğünde yanılır, doğrusunu aramaz.
Beyin olmuş sürmenaj, sanallıkta sürünür,
Yalan ile uyuşmuş, görüntüyü yoramaz.

Elde dürbün entelin, danteline bakıyor,
Tersten bakar ukala, teraneler şakıyor.
Şempanze’ye”baba”der, baba kaçar oğlundan,
Babasını pek sevmiş, kafeslerde bakıyor.

Teleskopla iz sürer, göremez mikropluğu,
İzler biter kabirde, kahreder iz yokluğu
Her kıstası fizikten, metafizik çağ dışı,
Manaya etmez iman, tercih eder yokluğu.

Askerlik benim işim, ücreti ona gider.
Nöbeti ben tutarım, o beni koyun eder.
Şehitlik şeref bana, gazilik sağ kalanın,
O güya çoban olmuş, kışlada eri güder.

Askerin akar kanı, bazende uçar canı,
Sefayla zevk sürenler, gasp edip alır şanı.
Can veren dedelerim,”din iman bayrak “demiş.
Dinime yasak geldi, isyanda şehit kanı.

Bayrağım melul mahzun, hilalin boynu bükük,
Ermeni alkış alır, gazimin gönlü yıkık.
Ecnebi rağbet buldu, her şeyi oldu moda,
Sanki bir viraneyim, her şeyim kırık dökük.

Gözler bakar göremez, gerçeklere kör olmuş,
Görenlerde yoramaz, yormak epey zor olmuş.
Normal ölçü bilinmez gariplikler gündemde,
ebedler unutulmuş, fani dünya yar olmuş.

Gözlük gözlük üstüne, manzaralar küsufta
Kalpler kirden kararmış, gönül gözü husufta,
Herkes bir şey peşinde, bilmiyor ne arıyor,
Bize elzem formüller, o misilsiz nasih’te.