Dolu-dolu olduğumu hissettim yine,
Olgun bir meyva, düşmeye arar bahane,
Dedim birdenbire kendi kendime...
Ve böylece işte aklıma esti;
Kalemimle yeniden sohbet ettim...
Konuş, yaz, söyle kalemim ki;
Seni benden başka dinleyen yok,
Bilirim, beni de senden başka anlayan...
Nasıl ki elimde bir his ırmağı olurdun...?
Hedefimi göbeğinden vururdun...!
Bir zaman coşkuluydum, sende coşkundun...
Benimle hareketli ve benimle suskundun...
Benim ki; kuyu başında sır söylemek,
Gönlümü eylemek...
Ne zaman azmim çoğaldı,
Elimde sen...
Ne zaman sustum, donuklaştım
Ve içime kapandım;
Gözümde sen...
Kimseye bir şey söyleyemediğim zaman oldu;
Dinleyen sen oldun...!
Erdal Sayıl
Erdal SayılKayıt Tarihi : 11.3.2011 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam ve saygılarımla.
Dinleyen sen oldun...!
yüreğine sağlık.
Dinleyen birini bulmuşsun:)))
Kutluyorum sayın Erdal Sayıl...
TÜM YORUMLAR (9)