Kalemimin Ucu Kaydı Şiiri - İlkay Coşkun

Kalemimin Ucu Kaydı

Sevgiyi kör,
aşkı kanatsız yaptılar,
içini boşalttılar,
sundular bize,yutturdular.
Vah, Vah! ...
…
Moda oldu amaçsız yaşamak.
Dinamit kondu fikirlere.
Parayla ölçülür oldu sevgiler.
Yunuslar, Mevlanalar doğmaz oldu.
Vah, Vah! ...
…
Su içtiler ideallerin üstüne.
Sattılar duyguları,satınaldılar geleceği.
Camekanlara koydular güzel kızları,
Sundular boya içinde.
Vah, Vah! ...
…
Nitelik kazandı dolandırıcılık.
Çeteler sardı sokakları,adım başı.
Namussuzluklar çepe çevre.
Kapıp kaçtılar; hayallerimizi,umutlarımızı.
Vah, Vah! ...
…
Canı çıksın arkada kalanın.
Kapitalizm dediler,
çok para,çok mülk dediler; yarıştırdılar,
sundular hayat şerbetini.
Vah, Vah! ...
…
Çağdaşlık dediler,
yalnız kodular kültürleri,
kaldırdılar sınırları,
ha Coni, ha Memet.
Vah, Vah! ...
…
Ey! , gemisini kurtaran kaptan;
yaşlandın haydi bre.
Pahalı pahalı; püfür püfür,
mezarlardan mezar işte,
Beğen beğendiğini.
Vah, Vah!

İlkay Coşkun
12.04.1997