Kırın Şiiri - Mecit Aktürk

Hüzün demi artınca sitem geldi gaipten
Dedi; "Yeter be şair! " al umudu şu ipten!

Baktım henüz geç değil; kasvet ipi takıyor
Umut bir kalemime, bir de bana bakıyor.

"Yalvarırım, yardım et! Suçsuzum", der gibiydi
Haksızca ceza yemiş, bedel öder gibiydi.

O ne iç çekme idi, o ne bakıştı Yâ Râb
Hem kendi ağlıyordu, hem beni etti harâb.

"Elçiye zeval olmaz" deyip koştum kaleme
"Son ver"" dedim, "ne olur, yüreğe yük eleme".

Söylemesi ayıptır, çok yalvardım, dil döktüm
Baktım ki hiç kimse yok; önünde diz de çöktüm.

Kâh sesimin tonunu sessize ayarladım
Kâh kızdım, çaktırmadım, ustaca azarladım.

Az önce noktaladım işin ricâ faslını
Gazeteler yazmadan benden duyun aslını;

Sonuç ne göreceğiz; belli olacak yarın
Şayet laf dinlemezse; ben izin verdim; kırın!