Kalemimden Mevlana Şiiri - Merve Ciran

Dost-u Allah Şefkatinse güneşin,aydınlık elbet eşin, Gönülden Hakk diyorsan izindesin mürşidin. Duydun isen bir kere maşuğunun sesini, Koşarsın mükafata,bilirsin eşrefini. Rotasıydı tevazu dümen kırdı Mevla’ya, Allah’ın kadim dostu Veled oğlu Mevlana. Ölüm ona yalınız Şeb-i aruz demekti, Maksad yare kavuşmak,aşk şarabı içmekti. Dedi; yakmayın ardımdan ağıt ne de edin ah, Bir sözün iki edilmez tövbe estağfurullah. Dedi; sade kendin ol, öyle görün herkese, O vakit açılır sana gönüldeki her kese. Rumi der ki özetle; hamdım,piştim,yandım, Gönlümü maşuğumun yollarına saldım. Görünenin aksine bulunmayan aradım, Halık bilmek ver iken ben balığa bakmadm. Kusur örtmede gece,hiddette deniz gibi, Ol demiş sana Rumi Hakk dostu yanlış der mi? Tanırsan Mevlana’yı bilirsin aşık kimmiş, En büyük vasıf meğer düşküne merhametmiş [Yazan:Merve CİRAN]