Kalemimden Kan Süzülür!!! Şiiri - Sadık ...

Kalemimden kan süzülür, yaş değil bu,
Her satırda acı var, içimde sonsuz bu kuyu.
Yaşam dediğin dayanılır değil,
Kırık kalbim bir fırtına, savrulur gecede, sersefil.

Hüzün düştü payımıza, mutluluk uzak, sessiz,
Gözlerimde düşler soldu, hayat bana vefasız.
Yalnızlık sardı dört yanımı,
Ellerim boş, ellerin uzakta, kalbim paramparça, yanımı.

Bir ömür gidiyor elimden, kâr değil bu kalan,
Sevgiye kanar insan, ama insan insana yâr değil an.
Umutsuzluk sardı yüreğimi, geceye,
Ecelden önce bekler oldum, korkular içimde gizlice.

Mutluluk sandık koştuk o yolda,
O yol dikenli, gül açmaz orada, yalnızlık kolda.
Sevdam buruşturup attılar, kanadım kırık,
Uçamam artık göklere, kırgın, yorgun, yalnız, ürkek.

Bedenim savruldu kül oldu, rüzgârda,
Dağlar kadar ağırdı sevdam, zulümle doldu hayatımda.
Nasıl geçti zaman, anlamadım hiç,
Bir günüm asır oldu, yitip gitti sevincim, soluğum kesik.

Sitemim var kadere, değil dost bana,
Kederime bin oh çektikçe, çoğalır sancım, kanım kana.
Gözlerimden akar artık yaş değil,
Akan kan, yanan ateş bu, içimde bir volkan, durmaz, sönmez, değil...