Kalemimden Düşenler Şiiri - Gökcan Baştımar

Ey gönlümün alacakaranlığı
Susamış çeşmelerim yokluğundan ötürü
Oturup iki arşın demlenesi var çayımın
Ellerinin kavrulan sıcaklığında.
Kaç asırdır değmiyor tenine gögüs kafesim
Savrulası var saçlarımın
Nefesinin asi rüzgarında
Bak ışte yine yazmaya başladı kalemim
Adını haykırası varmış anladım
Özlemiştir belki mısralarına değişini kağıdım
Dokunmak istemiş saçlarının
Delikanli sarışınlığına.
Gelip gidişleri de olur elbet hasretin
Deler geçer vakitlerin en toy aralığında
Ellerine ay ışığı düşürür gece
Biliyormusun?
Gecenin aydınlanası gelmiş
Gülüşünün sırma beyazlıgında
Zamanda şimdi boğuldu
Mahremi yok bu ayrılığın
Hasretinin girdabında çırpınır yüreğim
Gelir geçer boğazda bir vapur
Ötesi varmış ışte martıların
Gelişinin aydınlık baharlarında