Kalemimden Dökülen Şiiri - Vehbi Mavice ...

• 

  Muzeyyen Baskir

  Ben yine aynı rüyayı gördüm bugün uykuya daldığımda..
  ummadık taşların baş yardığı bir mağarada..
  sırtımı yaslayıp soğuk ve nemli kayalara..
  bekledim açacak güneşleri ufkumda..
  karanlıkta ağlayan rüzgarlarlar eşlik ettiler bana..
  ne güneşler açar,ne de çiçekler burda..
  diye sayıkladı hiç durmadan zaman bana..
  kader sigara gibi söndürdü umutları bağrıma..
  ölümün oğlu mum ışığı gibi göründü az uzakta..
  ve rüyam son buldu o anda..
  bir ıslaklık vardı yastığımda uyandığımda..
  kalkıp yürdüm deniz kenarlarında..
  selam verdim hırçın dalgalara ve katil kayalıklara..
  sol kanadı kırık bir martı gördüm kıyıda..
  çaresiz yaslanmıştı cılız bir ağaca..
  tek kanadı ona umut olsada biliyordu her bir çırpınış boşa..
  ağlamaklı gözleri yeniden gülümsemek istiyordu semalara..
  durup düşündüm yaprakları dökülmüş ağacın altında..
  o da benim gibi hasret kalmıştı baharlara..
  bahar gelecekmiydi ki acaba..
  belki de baharı duyamayacaktı bir daha..
  içime kapanık duygularımı kazıdım titreyen gövdesine yavaşça..
  ve bıraktım kalemimi dökülmüş yapraklarının arasında..
  
  Vehbi Mavicepken
  
  kutlarım şiirinizi ...başarılıydı..saygıyla

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)