Kalemimde Sürgün Kelimeler Şiiri - Roj Y ...

Yine bir göç, yine bir uğurlama
Salası okunan soğuk bir musalla
Karanlığa ve kelimesizliğe mahkûm bir ev
İncinen ruhlara siyaha çekik perdeler
Güneşi görmez artık secdeye varan beden

Ölüm diyorum ölüm
Tehlikeli ve tedbirsiz bir oyun
Nasılda ocakta tüten köz

Giyotinli yalnızlıklar arasında
Sahipsiz öyküler bilirdim
Saçlarını döken; bir son baharın ardından
Sürgün edilen kelimeleri bilmezdim

Şiirimin yüreği kırık, harf yığın
Kelimeler sürgün
Başımda uçuşuyor yelkovan
Muhalif olmam bir tek bana kalıyor
Ben şiire sığınıyorum
Şiirimin yüreği su istimal
Dizeler şimdi intihar
Şiir
Sustu
Ben
Sustum
Susmaktan çok yoruldum
Sevdiğin sesler hatırına konuş
Bir ben yok oluyorum
Birde kelimeler
Yokluğum giderek “faili meçhul”lere sığınıyor
Kalabalık bir sokağın ortası
Günün en aydınlık saatinde vuruluyor
Ana rahmi boş
Ana dili çığlık
Bir tarihin gölgesi düşüyor akan kana
Tutanaklarda sadece adı “faili meçhul” kalıyor
Ölü zamanım
Sürgün günüm
Kat edilen yıllarım

Günün gülen gözlerinden, yaşama sevincinden uzak
Ne tuhaf bir tılsım ölüm
Bir ‘elçi’ geliyor tanrım sana, buyur et huzuruna
Tahir’imin yollarını aydınlık kıl yaradan
Avaz dilli yarınlarım sürgünleşir
Bir ben kalırım birde ‘başakta nergis’