Uykusuz kalemim uyandırdı beni
Seni anmanın tam vaktiydi
Çünkü gelişin bir baharın gelişiydi
Kırık dökük şu kelimeler inci gibi dizilecekti
Titreyen ellerimle seni yazmak güçtü
ama yazmamak da kalemime göre "suçtu"
Ve ben suç işlemeyi bilmeyen bir çocuktum
Şimdi tükenmez kalemimin mührünü
Senin için tükenen sözcüklere döküyorum
Sen.
Bir çift günebakan gözlerin
Yanıbaşın memleketim
Sana giden yollar
Çocukluğumun geçtiği sokaklarım
Ve ben yanında masum bir çocuğum
Her gülüşüne şahit olamamanın
Kekre tadı
Gülüşünü seyrederken de söylediklerini unutmanın tadı
Vardı.
Hem gülüşünle devrim yaptığın yüreğimde
Hem gülüşünü hatırlatan şu biçare dizelerde.
M.Şahin
Kayıt Tarihi : 6.12.2022 19:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!