Kalemim elimden hiç düşmüyor,
Boş satırları doldururken dile geliyor,
Ve beraber içimizi döküyoruz kağıt parçalarına.
Öyle dolu bir hikaye ki içimdeki,
Yazarken mürekkepler saçılıyor etrafa,
Sanki benimle beraber kalemimde gözyaşı döküyor.
Bazen düşünüyorum da,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta