Kalemim ve ben! Şiiri - Leyla Göger

Yazmak için o kadar sefilim aslında. Kalemim değil karşımda boynu eğilen cümleler bile külfet yüreğimde. Ne görsem gecenin karanlığında ona tutunuyorum adeta. İçimde öyle bir sadakat var ki yazmaya dair. Ve ne zaman zorlansam yazı yazmakta, hiç gözyaşı dökmedi harfler bana. Hiç bana ihanet etmediler sağ olsunlar hepsi koşarak geldiler kâğıtlarıma… Bu sözler ise benden armağan olsun kaybolan düşlerime ve harflerime...