Kalemim Oldun Şiiri - Nail Yavuz

tez unutulan acıları önemsemem,
getir bana
kırmızı karanfilin kanayan yarasını..
içime güz yağmurları yağıyor
güldüremiyorum yüzünü siyahın
yorgun sevdamı dinlendirirken
bir de sen vurma
zehir sızdırıyor içime pişmanlıklar
yitik umutlar toplamında
didikleyip durma yüreğimi..

mevsimlerin arasına sıkışmış bir kış günüyüm
ömrüme yazamazsın kimliğini..
unutulmuş son eylülü de yaktım
zaten kendi küllerimden var ediyordum düşlerimi..

aşk çiçeklenir mi bu mevsim
taç yaprakları gözlerini açar mı
bilmem
yüreğimdeki uçurtmanın ipi senin ellerinde
bir boşluğa düşer gibiyim
damla damla özledim seni..
açıklayamam,
yalnızlığımın yorulduğu yerdesin..
o iklimsiz yağmurda beynimle yüreğimi
el ele tutuşturup
kalemim oldun
dinmeyen acılar düğümünde
belki adı yoktu yaşananların
yaşanmamış aşkların hatrı için
ne şiirlerimden
ne de aklımdan çık
yaralı olsa da sözcükler
kal…. ki kalemim susmasın….
Temmuz.2004.Nail Yavuz