Susturamadim yüregimin feryadini.
Bahaneler bitmedi,yinede avunamadim.
Feda ettigim ömrüm engel olmadi,
Bu ayriliga.. olamadi..
Hesapi biraktim artik kalemim kirildi.
Ettigim dualar beni degil,beddua edeni buldu.
Neydi günahim.
Neydi suçum.
Bunu hak etmedi hiç dünyada yasamayan bedenim..
Biliyordum zamanin ilaç degilde zehir oldugunu,
Yinede sustum onca mahkumiyetimde,
Sirf..
Sirf,
Iki cift gózler icin,
Bilemezdim górmezden gelecegini ömrümün son damlasinda sirt dönecegini.
O gözlerden biri...
Hak etmedim böylesi agir suçlamayi mahkum sehpasinda.
Sessizce itilse idi sehpam,cirpinmazdi yorgun bedenim.
Ama,ama.
Biraktim beni sevmeyen dünyayi cellatima.
Yasasin ve doysun ah cektigim dünyamda.
Kayıt Tarihi : 14.1.2005 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanların dünyalarında olup biteni anlatmaları bir fidanın yeşermesi gibidir,teşekkür ederim.Ama bir fotoğraf sanatçısının denklaşörüne benzemiyor bu kalem...Özellikle şiir bambaşka bir san-at'tır.
Şiir bir dizeler sıralaması değildir,bir nesir hiç değildir !..Şiirin bir dili,müziği ve senaryosu vardır.Bazen odaklaşmakta kişi fireler verebilir ve bu esnada ortaya çıkan bütün duygu ve kapılımlarda bir kopukluk yaşanabilir;senin şiirin bu esnada yazılmış gibi durmada...
Dost acı söyler ! Bu yazdığın bir şiir değil kanımca.
Sana bir ögüt vereyim : Önce kendi müziğini oluştur.İç dünyanın ağırlıklı olduğu bir yaşama heyecanı ve itilmeler zinciri vardır,o kışkırtılmalara özgü bir müzik bul kendine ve onu defalarca dinle.
Sonra kalemi eline al bak ne güzel dizeler dökülür.
Müziksiz şiir yavandır.Ne kadar çok metaforla süslersen süsle,yavandır,çiğdir.
selamlarım.
TÜM YORUMLAR (1)