Kalemim kırıldı, zorlanıyorum;
Yine de yazmaya çalışıyorum.
Yazsam da öyle haz alamıyorum;
Kalemle aramı bulamıyorum…
Be, kalem! Ne diye kendini yordun;
Fikir üretirken suda boğuldun!
Direncin kırıldı, korkak mı oldun?
Âdeta gül gibi sararıp soldun…
Demek ki senin de kaderin buymuş;
Yalaka olmaman fena bir huymuş!
Sakın kaygılanma, duyanlar duymuş;
Anlayamayanlar havanda suymuş!
Bilirim yeniden canlanman pek zor;
Seninle var olan yüreğime sor:
‘İçinde yanmaya devam eden kor
Beni sana imler mi? ’ Az kafa yor!
17.06.2009
Seçil KaragözKayıt Tarihi : 21.6.2009 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)